week zes

lekker op schoot

snotneus?

ben ik niet mooi?

wat zie ik toch allemaal?

Wat zijn dat voor dieren?

eens even van dichterbij bekijken!

Wat een lief hertje.

ligt er nu ook nog wat lekkers op de grond?

Wat een rare vogel, hangt op zijn kop

Wat een grote vogel, en die vleugels.

Ik kijk mijn ogen uit

En al die papegaaien, zo veel.

Als ik ze toch eens aankon he.

Rust!

Piep ik kijk toch nog even hoor.

naar de optocht van carnaval

we komen er aan

en dan maar wachten tot er iets gaat komen.

Wat een rare mensen

Pongo kijk daar kunnen we naar binnen

ach wat mooi!!!!

En dat noemen ze nu confetti

na het eten, even samen spelen.

en spelen

Alaafwoef, alaafwoef, alaafwoef. Jawel hoor, ik ben boven theewater, carnaval achter de rug, en dan hier het relaas van de afgelopen week.
Eigen lijk hoorde dit nog bij week 5 maar mijn baasje was zo snel met schrijven. Ik zei nog;" Niet doen, wie weet wat we vandaag nog meemaken " maar nee hoor ze heeft dat toch al in de lucht gegooid. Nou dan doen we het nu toch. Want weet je, wij liepen dus 's middags in het bos en daar kwamen om de paar tellen van die hele grote vogels over vliegen met heel veel herrie. Pongo zei dat dat geen vogels waren maar vliegtuigen. Eindhoven Airport ligt dicht bij Veldhoven en Oerle. En we waren in de bossen van Oerle. Ik keek er wel even naar, maar mijn baasje gaf me steeds iets lekkers dus schrik had ik niet. Alhoewel, ik moet wel zeggen dat de laatste, net voor we bij de auto terug waren, zo'n enorm piepend hoog geluid maakten dat we alle drie toch wel even benauwd omhoog keken. Gelukkig ging dat weer voorbij.
Voor de eerste keer mocht ik toen mee naar het geitenboerke in Oerle. Baasje kopje koffie en Pongo en ik kregen alle twee onze eigen bak met water, lief he.In eerste instantie wilde ik het liefst naar een andere hond die daar ook was. Mocht natuurlijk niet want dit is geen speelplaats voor honden. En ik begrijp dat je dan netjes bij je baasje aan de tafel moet blijven liggen. Pongo weet dat al wel, mar die wilde ook het liefst nog eerst naar de andere hond. Mocht hij ook niet. Als voorbeeldige hondjes hebben we toen bij het baasje gelegen. En nu ik dit schrijf ben ik mijn baasje aan het vergassen. Vreselijke luchten komen er onder mijn staart vandaan. Van die windjes die je niet hoort maar des te meer ruikt. Mijn baasje kan beter een wasknijper op haar neus zetten.
Alsof de nieuwe indrukken maar niet ophouden zeg. Voor de eerste keer naar het papegaaiencentrum geweest. Hebben jullie daar ooit van gehoord,? Ik niet dus. Pongo natuurlijk weer wel. Hij is er wel vaker geweest. Maar goed deze keer mocht ik dus ook mee. Wat ik daar toch allemaal zag, en rook. Nou nou, echt niet alleen maar papegaaien. Een hert, een grote vogel op twee poten, kangaroes, eenden, flamingo's, makaki aapjes die vreselijk tekeer gingen. Hoe dan ook, ik keek mijn ogen uit. En sta ik daar te kijken naar die papegaaien roepen ze ook nog van alles. Van"Hallo", en "Lekker he", en ze fluiten naar je en ze krijsen. En ik mocht niet tegen ze blaffen van mijn baasje. Noem je dat nou eerlijk???? Zij maken wel geluid en ik, arme ik, mag alleen kijken en snuffelen. En niet te dicht tegen het gaas aan staan,want stel je voor dat er zo'n scherpe snavel in mijn vel bijt, zou niet echt leuk zijn natuurlijk. Pongo zegt dat dat hertje, bij mooi weer, altijd los loopt door het park. Hij is wel erg lief. Je snapt toch wel dat ik snel naar al die nieuwe dingen heen wil, en dan trek ik en trek in aan mijn riem! Mag toch ook weer niet! Oh als ik toch los mocht, dan zou ik rennen en blaffen en springen tegen dat gaas. En al die beesten gaan dan vliegen en fladderen en kabaal maken. Goh wat zou dat een gekkentent worden. Lijkt me wel gaaf hoor! Maar in deze mensenwereld mag dat blijkbaar weer niet en dat moet ik dan weer allemaal leren. Maar gelukkig heb ik daar geen hekel aan. Dus voordat ik groot ben, nou dan zal ik echt al wel veel hebben geleerd.
Dan was er dit weekend nog carnaval. Zowel Pongo als ik hadden dat nog nooit gezien. Je leest dit goed hoor, Pongo dus ook niet! Tja dan kan hij mij niet vertellen wat het is. Voordat we weg gingen kregen we een rode lap om onze hals, blijkt een boerenzakdoek te zijn. Ach, was wel lekker warm. Eerst een stukje lopen en dan sta je maar te wachten. Allerlei rare mensen lopen voor onze neus, en kinderen met toeters staan naast ons. En toen kwamen er gekleurde wagens en muziek. Pongo vond het wel heel erg grappig. Hij wilde achter de mooie slierten aan van de rokjes die sommige muzikanten aanhadden. We wisten niet wat we zagen en keken onze ogen uit. En er was een wagen die allemaal witte rondjes liet rond vliegen, confetti noemen ze dat. Zowel Pongo als ik kregen er veel van op onze haren. Tja het is maar wat je leuk vindt. Gelukkig hadden we een plekje in de zon. Want zowel op de heen als de terugweg werden we bekogeld met kleine witte harde brokje die uit de lucht vielen. Het was geen sneeuw, dat is nl zacht, het was uhm, uhm, uhm...... Oh ja, hagel. Geen hagelslag, die wel eens op de grond valt als kinderen een boterham eten, dat is nl bruin en lekker. Dit is hard en koud.
En nou begon ik wel met mijn eerste zin alsof ik volop carnaval had gevierd. Nee hoor, alleen de optocht gezien. En van maandag op dinsdag kwamen er twee kinderen bij ons logeren. Heel gezellig. Natuurlijk samen spelen, knuffelen, naar het bos en dan slapen!!!!. En nu is alles weeg gewoon, en zit ik te wachten totdat ik dadelijk weer mee mag naar het bos. Ik vind dat zooooo fijn! Met takken sjouwen, rond rennen, misschien wel andere hondjes tegenkomen, echt genieten! En volgende keer kan ik jullie vertellen hoe het is geweest op de training. Want maandagavond ga ik daar voor de eerste keer naar toe. Volgens Pongo gaan ze je dan eerst testen of zo. Laten ze ineens een paraplu open gaan, kijken ze of ik mensen aardig vind, of ik schrik en me herstel of zoiets. Klink allemaal moeilijk. Maar dat vertel ik de volgende keer. Doodlewoef, doodlewoef, doodlewoef, heel veel groetjes van jullie kleine boef!! MC Wally.