MC Wally: oei ik groei deel een.: week negen

Zonnige doodlewoef, hier is weer MC Wally, nog steeds een grote, lieve boef!

En dat ik groei, dat kunnen jullie vast en zeker wel zien op de foto's. Het lijkt wel of mijn baasjes steeds meer foto's van ons maken. Nou ja Pongo en ik vinden dat niet erg hoor, we gaan er zelfs wel voor zitten als het nodig is.

Nou moet ik even goed nadenken wat ik toch allemaal heb gedaan de afgelopen week.

In ieder geval elke dag wel naar een bos, ja een bos, want het kan wel eens verschillend zijn hoor. Kijk je hebt een bos, waar lekker poep ligt die we eten, ja ik heb het ook een keer ontdekt hoor, mmmmmm

Dan heb je een bos waar heeeel veeeeel paardenpoep ligt, omdat er een manege in de buurt is, nou ennne als dat vers is..... ook mmmmmmm. Je hebt een bos met een heel groot ven, een bos met een klein ven, en een bos met een hele grote waterplas. Nou ja dat verschil zie ik allemaal niet zo, maar het ruikt er wel steeds anders. En het is en blijft wel leuk! Maar de baasjes zijn met al die poep, van wie dan ook, niet zo blij.

Maar wat je toch allemaal kunt in zo'n bos, zal ik het eens zeggen nou luister.... snuffelen, plassen, poepen, konijnenkeutels eten, paardenpoep eten, rennen, stokken sjouwen, tikkertje, verstoppertje, alleen iets doen, samen iets doen, in het water lopen, in de modder lopen en als er andere hondjes zijn samen rennen en spelen. Nou leuk he.En dat allemaal zonder aan de riem te zitten, heerlijk.

Maar eh, ik zou jullie nog vertellen wat ze van mij vonden op de training he. De uitslag van de gedragstest! Hier komt hij dan, ahum: Ik kwam enthousiast op het veld, waar iedereen stond te wachten. ( natuurlijk, ik vind iedereen toch ook leuk!)

Ik reageerde enthousiast op de instructeur. ( als mensen lief zijn dan vind ik ze toch ook lief!)

Toen al de mensen op me af kwamen lopen maakte ik contact met ze en wilde naar hen toe springen. Heel even likt ik mijn bekje af, omdat ik het heeeel even een beetje spannend vond. Maar dat was snel voorbij hoor.

Toen ze me lieten schrikken, nou ja als je dat blik op je kop krijgt is het echt schrikken hoor, herstelde ik me keurig.

De binding met mijn baasje is goed, ik loop direct naar haar toe.

Toen ze me een paraplu lieten zien schrok ik ook een beetje maar herstelde ik me ook weer goed.

En bij het apporteren rende ik netjes naar mijn knuffel, pakte hem op en daagde mijn baasje uit en rende ik weg.( Ja nou en... zou toch leuk zijn als ze achter me aan zou komen. Ik had al zo goed op moeten letten. En toen ze niet kwam heb ik toch netjes de knuffel naar haar gebracht en gegeven)

En weet je wat ze verder opschreven over mij? Dat ik relaxed en heel stabiel was. En dat dat ook te maken had met mijn baasjes omdat zij dat ook waren. En dat het ook komt omdat ik als 2e hond bij hen was gekomen, Pongo was als eerste he. Dan heb ik natuurlijk al van alles geleerd en weten de baasjes hoe ze me dingetjes moeten leren. Maar ik ben toch een eigen individuutje en dat is echt anders dan Pongo. En dat weten mijn baasjes ook wel.

Zo dan weten jullie ook weer wat ze daar van me vinden!

En weet je, mijn baasje had me geleerd , met de clicker, om in een doos te gaan zitten. Was een opdracht. De juffrouw wilde dat wel zien natuurlijk. Nu vind ik er niet veel aan hoor omdat te doen, wel om het te leren, maar als ik het dan kan, tja wat is dan nog de lol om in een kartonnen doos te zitten. Zie je het al voor je??? Dus thuis deed ik het niet meer hoor. Maar ja op school moet je wel laten zien wat je kunt natuurlijk. dus baasje zet de doos op de grond en hup ik ging er direct in zitten. Knap he! Baasje blij, ik blij, en weg met die doos! Ik vind het wel gezellig daar op school, allemaal andere hondjes. En ik daag ze niet uit hoor!!!! Ik let heel goed op!!!! En ik doe het ook nog goed!!!! Maar eerlijk gezegd denk ik ook dat ik al heel veel kan, en dat denkt mijn baasje ook. Maar nieuwe plek, nieuwe mensen om me heen, andere honden om me heen, dan weer op gras, dan weer op de stoep, dat is toch wel steeds anders.

Pongo vond dat wel moeilijk, zegt hij, hij wilde alles steeds in de gaten houden om hem heen. Ik heb dat veel minder. Ik let goed op mijn baasje, pas me snel aan.

Nu waren Pongo en ik mee geweest naar de verzorgingsdag in Panningen bij de fokker. Het was er kei gezellig, allemaal doodles. Grote en kleine, en verschillende kleuren en haren. En de baasjes kregen koffie en vlaai, en broodjes en voor ons waren er ook super lekkere koekjes. De baasjes leerden daar hoe ze ons goed moeten borstelen, oortjes moeten verzorgen en zo. Tja toen ze met Pongo bezig waren moest ik wachten. Maar eerlijk gezegd had ik veel liever daar wat rond gerend want ik zag paarden, en rook paardenpoep, en ik zag allemaal hondjes en dan zat ik vast. Och ja ik heb me toch wel vermaakt hoor. En natuurlijk kwam ik ook aan de beurt. Nu was er dus een trimster die keek of alles goed ging en die voordeed hoe mijn oortjes moesten worden verzorgd. Ze zegt wel dat het geen pijn doet, nouuuu ik zeg toch wat anders hoor. Want weet je wat ze dan doet???? Nou ze heeft wat poeder of zo, strooit dat in mijn oor en trekt dan de haartjes uit mijn oren. Niet zo maar aan al mijn haren van mijn oren, nee de haartjes die in mijn gehoorgang groeien. Ik weet wel dat dat heel goed is want anders krijg ik oorontstekingen. Maar geen pijn??? Nou aan me hoela, natuurlijk voel ik dat wel. Als ze het snel doet dan valt het wel mee. Zou het lijken op pleisters die bij mensen ergens op geplakt zitten er van af moeten worden gehaald. Als je het maar snel doe blijkt het ook geen pijn te doen. Ik ga er voor, dat dat ongeveer hetzelfde gevoel is. Nou ben ik zo blij dat ze mijn oogjes weer heeft vrij geknipt, ik zie het weer allemaal heel goed. En mijn nageltjes, die heeft ze ook goed verzorgd! Ook dat groeit allemaal he. Dus geknipt en wel zijn we daar weer vertrokken en nog even bij mijn maat langs geweest. Heerlijk om ze weer te zien en in hun tuin rond te rennen. Na al dat stil zitten was dat echt geweldig.

Gisteren mocht ik weer een keer mee naar het uitlaatveld. Ik mocht er weer los rennen en met andere honden spelen. Tussendoor roept mijn baasje mij en dan moet ik wel naar haar toe komen. Ze is zo trots op mij! Natuurlijk omdat ik zo goed luister. Ik hoef dan ook niet bij haar te blijven hoor, gewoon even komen en dan mag ik weer lekker spelen. Omdat ik het zo goed doe krijg ik ook wel een lekker brokje. Er zijn andere hondjes die dat ook wel willen maar die krijgen niets van haar. moet hun eigen baasje maar doen.

Wat is een hondenleven zo toch fijn he! Wandelen, spelen, eten, leren, rennen en lief gevonden worden.

En als ik groot ben nou............... en dan word ik pappie van die kleine doodletjes, maar daarvoor moet ik toch eerst echt groot worden, dus groeien. Nou ik kan nu al bijna niet meer onder de kast om iets te pakken waar moet dat toch naar toe. Denk je dat ik een reus ga worden? Blijf me maar volgen dan zul je het vanzelf merken. Lieve mensen, ik neem tenminste aan dat die dit lezen, de lente is in aantocht laat alles maar groeien en bloeien en dat de zon maar lekker mag schijnen, dan kunnen Pongo en ik ook genieten van het heerlijk buiten zijn en lekker gaan zwemmen als het water niet meer te koud is. Ik heb er wel zin in!

Een lieve doodlegroet van MC Wally.

En dan neem ik je nu mee op fototour over afgelopen week. Geniet er maar van ( hoop ik). Wij hebben het zeker gedaan.